Februari 2009 nemen kinderen, kleinkinderen, achterkleinkinderen en vrienden afscheid van Irene Tina Omta op het Terrace Heights Memorial Park (Yakima, Washington). Een van de kinderen herdenkt haar: “Op maandag 19 januari viel ze toen ze de krant haalde en een paar dagen later kreeg ze een beroerte. Dit gaf velen van ons tijd om afscheid te nemen.”
“Irene Tina Omta hoorde de oproep van haar hemelse Vader om thuis te komen op donderdagavond 12 februari 2009. Ze werd geboren op 29 juni 1927 in Granger (Washington) als derde kind (van de twaalf) van Derk Omta (1893 – 1946) en Augusta Oord (1903 – 1995). Moeder studeerde af aan het Sunnyside School. Haar vader overleed toen ze op de middelbare school zat, ze moest thuis blijven van school om een jaar te zorgen voor haar acht jongere broers en zussen en het verzorgen van het huishouden. Zodat haar moeder en een oudere broer en zus de kost konden verdienen. Ook met al het huiswerk en het verzorgen van haar familie bleef ze trouw de Sunnyside Christian Reformed Church bezoeken. Irine Tina Omta accepteerde op jonge leeftijd de Heer als haar Verlosser en koesterde de Bijbel.
Irene ontmoet Virgil Angelo Michael op een bijeenkomst voor jonge kerkgangers. Ze trouwen november 1947. Virgil en Irene waren gezegend met drie zonen en twee dochters : Paul, Michael, Virgil, Karen en Annette. Ze krijgen dertien kleinkinderen en elf achterkleinkinderen. Irene en Virgil genoten van een toegewijde huwelijksrelatie van 60 jaar, tot papa’s dood op 8 februari 2008.
Moeder paste bij haar thuis meer dan 30 jaar op kinderen. In die tijd noemden ze het babysitten, maar mama had een gave voor het onderwijs. Ze zou zijn gekwalificeerd als een top kinder- en peuteropvang, en een prima naschoolse opvang. Kinderen leerden vriendelijk zijn, spelletjes spelen , rekenen, tekenen , kleuren , schilderen , buitenspelen, fietsen , opruimen , veters strikken, hun naam schrijven, huiswerk maken, de tafel opmaken, genieten van eigengemaakt voedsel en een dankgebed voor elke maaltijd te bidden. Mam kreeg van volwassenen op wie ze paste als klein kind, bij een ontmoeting in de supermarkt te horen wat een verschil ze maakte in hun leven. Of ze schreven haar een briefje daarover.
Moeder had altijd een prachtige tuin waar we genoten van verse groenten, bessen en zelfbereide producten in blik. Ze zat vaak tot in de nachtelijke uren de overvloedige groenten en fruit uit de vallei in te blikken. Als we vroegen wat ze zou gaan doen met zo veel voedsel, het was meer dan genoeg voor ons gezin en de kinderen die ze verzorgde, antwoordde ze: “Je moet altijd extra inblikken voor anderen.” Soms brachten we meer dan 40 liter verse ingeblikte appelmoes, perziken, abrikozen enzovoort naar de Union Gospel Missie.
Mama en papa waren zeer actief in de Zillah Christian Reformed Church tot in de jaren zestig de Summitview Christian Reformed Church begon. Moeder volgde daar de zondagsschool, de zomervakantiebijbelschool en de vrouwenbijbelstudies. Als er ergens behoefte aan was (kleding, voedsel, wieden, planten, schoonmaken, schilderen), was ze er om te helpen en zorg te bieden. Ze zei vaak: “Ik weet dat ik niet perfect ben, maar er is geen betere manier om Gods liefde te delen dan te voldoen aan de behoeften van anderen.”
Moeder hield van haar kleinkinderen en achterkleinkinderen, ze genoot er van spelletjes met ze te spelen, ze voor te lezen, naar hen te luisteren en met ze te praten. Altijd wees ze de kinderen op iets interessants . Mama en papa waren partners in alles en nadat pa een jaar geleden overleed ging haar gezondheid gestaag achteruit. Op maandag 19 januari viel ze toen ze de krant haalde en een paar dagen later kreeg ze een beroerte. Dit gaf velen van ons tijd om afscheid te nemen. We zullen je missen mamma, oma, grootmoeder, zuster, tante , nicht en beste vriendin. We waren zo gezegend dat je in ons leven was.
Onder haar vele favoriete bijbelverzen was Romeinen 14 (7, 8): “Want niemand van ons leeft zichzelf, en niemand sterft zichzelf. Want hetzij dat wij leven, wij leven de Heere, hetzij dat wij sterven, wij sterven de Heere. Hetzij dan dat wij leven, hetzij dat wij sterven, wij zijn des Heeren.” Dit was zo mooi samengevat in de woorden die ze vaak herhaalde: “Ik ben niet van mezelf, maar behoor met lichaam en ziel, in het leven en in de dood, mijn trouwe Heiland, Jezus Christus.”
Moeder werd voorgegaan in dood door Virgil Michael (haar lieve echtgenoot voor 60 jaar), haar ouders Derk Omta & Augusta Oord, drie broers (Martin, John en William Omta) en een babyzusje (Angel Omta, in 1942). Zij wordt overleefd door haar drie zonen en twee dochters, 13 kleinkinderen en 11 achterkleinkinderen, haar drie broers en vier zussen.”