Aldert Derks Omta (1796-1889), de derde zoon van Derk Arends, neemt de Omtadaborg niet over, maar blijft werken op zijn boerderij in Spijk. Hij trouwt op 23 juni 1823 met Willemina Si(j)mons Groenewolt (1800-1884, zie afb. 1). Zij krijgen in totaal twaalf kinderen, waaronder zes zonen {Derk (1824-1896), Simon (1827-1861), Jacob (1834-1903), Klaas (1836-1916), Willem (1839-1904) en Fokko (1840-1933)} en 2 dochters {Martje (1829-1878) en Jantjen (1831-1917)} die de volwassen leeftijd bereiken.
1: Silhouetten van Aldert Derks Omta en Willemina Si(j)mons Groenewolt. Foto afkomstig uit de nalatenschap van Klaas Dijkema en Elske Catharina Riepma (via Bram van Dam)
Hij is op godsdienstig gebied zeer actief. In 1840, na de Afscheiding van de Nederlandse Hervormde Kerk in 1834, waaruit de geformeerde kerken zouden ontstaan, weigert Aldert Derks zich tot ouderling te laten bevestigen in de kerk van de ‘Afgescheidenen’ te Spijk, omdat hij ‘zich ertoe onbekwaam bevindt’. Hij sluit zich aan bij de Kruisgezinden, een radicale afscheiding van de gereformeerde kerk, gelieerd aan het denken van de eerste afgescheiden predikant in Nederland, Hendrick de Cock. Hij wordt één van de oprichters van de ‘Gereformeerde Gemeente onder het Kruis’ te Bierum. Hij is daar ruim 40 jaar als ouderling werkzaam geweest (Snaak, 2019). Ook het gedicht op zijn grafsteen in Spijk geeft blijk van zijn Christelijke gezindheid. Mocht ik lang op aarde leven, ‘k Ondervond dat eeuwig goed. Slechts de ware vreugd kan geven. Thans smaak ik het hemelzoet. Stof, rust tot den jongsten morgen. Eenmaal zult g’ uit ’t graf opstaan. Jezus zal er zelf voor zorgen. Dat gij mee ter rei kunt gaan.
Ook zijn tweede zoon, Simon Alderts Omta (1827-1861), laat een gedicht achter op zijn grafsteen in Spijk, die blijk geeft van zijn Christelijke oriëntatie: Schriklijk was mijn laatste leven. Iedereen bewoog het hart, Met veel pijn en (uwe) beven. O, wat was mijn stond benard. Nogtans wou de Heer mijn lijde, Aan verwis’ling doen vervangen,Liet mij dan wel eens verblijden, Dat ‘k Hem loofd met psalmgezangen. Eer de dood mij overkwam, Reeds nog voor mijn zwaarste dagen. Toen was ‘t – dat ik Jezus nam, Sints mijn dood lig ‘k hier begraven. O, mijn ziel geniet toch vreugd! Mijn ligchaam zal in de haven,ter verrijzing- tot geneugt. Aanzitten- naar ’t welbehagen.
De oudste zoon van Aldert Derks, Derk Alderts Omta (1824-1896), zal veel nakomelingen krijgen die gaan wonen en werken in de VS (zie de pagina over de Omta’s in de VS). Zijn jongste zoon, Fokko Omta (1840-1933), krijgt drie zonen en twee dochters. Aldert Derk Omta zou hiervan de bekendste worden omdat hij door de Duitsers gefusilleerd werd in 1944. Zijn zoon, Fokko Omta zal later burgemeester worden van Stedum en Wieringermeer. Aldert Derks overlijdt op 17 januari 1889 en wordt dus met 92 jaar erg oud voor de 19e eeuw.
De vorige beheerder van de Omta.info site, Wiert Omta, heeft als nakomeling van Aldert Derks Omta, in 2013 en 2014 een aantal interessante berichten en mooie foto’s van verschillende van zijn nakomelingen op de Omta.info site geplaatst die onder deze pagina zijn geplaatst.